Œmiertelnoœæ wirusa Nipah wynosi do 75 proc. Wirus ten znajduje siê na liœcie 10 najpowa¿niejszych zagro¿eñ dla zdrowia publicznego sporz¹dzonej przez WHO. Czy po tym jak uporamy siê z COVID-em czeka nas jeszcze powa¿niejsze zagro¿enie?
Naturalnymi nosicielami wirusa Nipah s¹ rudawki wielkie.
Wirus Nipah zosta³ po raz pierwszy zidentyfikowany w 1999 roku - i od tego czasu co pewien czas pojawiaj¹ siê niewielkie ogniska zaka¿eñ wywo³anych przez tego odzwierzêcego wirusa. Œmiertelnoœæ wœród zaka¿onych waha siê od 40 do 75 proc. Dla przyk³adu w Bangladeszu miêdzy 2001 a 2011 rokiem wirusem Nipah zakazi³o siê 196 osób, zmar³o 150 z nich.
W przypadku tego wirusa niebezpieczny jest te¿ wyj¹tkowo d³ugi okres inkubacji wywo³ywanej nim choroby (w jednym wypadku by³o to a¿ 45 dni), który sprawia, ¿e zaka¿ona osoba - nieœwiadoma zaka¿enia - mo¿e przez d³u¿szy czas zaka¿aæ innych.
Wirusem zaka¿a siê te¿ wiele gatunków zwierz¹t, co u³atwia jego transmisjê.
Zakaziæ wirusem Nipah mo¿na siê przez bezpoœredni kontakt z osob¹ zaka¿on¹ lub przez spo¿ycie ska¿onej nim ¿ywnoœci.
Osoba zaka¿ona wirusem mo¿e doœwiadczyæ objawów charakterystycznych dla infekcji dróg oddechowych (kaszel, ból gard³a, bóle miêœni, zmêczenie). Wirus wywo³uje te¿ jednak zapalenie mózgu, które prowadzi do œmierci.
Pierwsze znane ognisko wirusa Nipah (Malezja, 1998) pojawi³o siê w wyniku zniszczenia przez po¿ary lasów i susze naturalnego œrodowiska ¿ycia rudawek wielkich co zmusi³o je do ¿erowania na drzewach owocowych rosn¹cych w pobli¿u miejsc hodowania trzody chlewnej. W efekcie wirus przeniós³ siê z nietoperzy na œwinie, a nastêpnie - na rolników.
Potencja³ wirusa do wywo³ywania wiêkszych epidemii zmniejsza to, ¿e obecnie wystêpuj¹ce szczepy tego wirusa nie przenosz¹ siê drog¹ powietrzn¹ - to w³aœnie ta droga transmisji przyczyni³a siê prawdopodobnie do wybuchu pandemii koronawirusa SARS-CoV-2.
